Το βασίλειο

Συγγραφέας: Jo Nesbo
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορίες: mystery, crime
Βαθμολογία: 5/10

Πάντα τον προστάτευε. Από τα δεκάξι του, που χάθηκαν ξαφνικά οι γονείς τους, ο Ρόι ανέλαβε τη φροντίδα του μικρού του αδελφού, του Καρλ. Μεγαλώνοντας οι δρόμοι τους χωρίστηκαν. Ο Καρλ αποφάσισε να περιπλανηθεί στον κόσμο αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Ο Ρόι έμεινε πίσω, στο οικογενειακό κτήμα, στο απομονωμένο βασίλειό τους, ικανοποιημένος με μια ήσυχη καθημερινότητα.
Μέχρι που γύρισε για να διεκδικήσει μια θέση στο βασίλειο…

Χρόνια αργότερα, ο Καρλ επιστρέφει, με τη χαρισματική νέα του σύζυγο, την αρχιτέκτονα Σάνον. Έχουν ένα σωρό συναρπαστικά σχέδια – να χτίσουν ένα ξενοδοχείο στο κτήμα και να πνιγούν στα πλούτη τόσο τα αδέρφια όσο και όλο το χωριό. Και τα σκοτεινά μυστικά άρχισαν να βγαίνουν στο φως. Η χαρμόσυνη άφιξη σύντομα γίνεται η αφορμή για μια σειρά από γεγονότα που απειλούν ό,τι αγαπά και θέλει να διαφυλάξει ο Ρόι…

Ξεκινά δυναμικά, αλλά η πτώση του Βασιλείου είναι επίπονη.

Έχοντας διαβάσει μόνο το Χιονάνθρωπο, και χωρίς να έχω κατανοήσει γιατί τόσος κόσμος λατρεύει τον Jo Nesbo, αποφάσισα να του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία μιας και οι εκδόσεις Μεταίχμιο μου έστειλαν ένα δωρεάν αντίτυπο.

Η ιστορία είναι αρκετά διαφορετική αφού ο γνωστός του πρωταγωνιστής Χάρι Χόλε απουσιάζει από αυτό το βιβλίο. Πρωταγωνιστής αυτής της ιστορίας είναι ο Ρόι, ο μεγάλος αδερφός, και η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη, την οποία προτιμώ πολύ περισσότερο από την τριτοπρόσωπη των βιβλίων με πρωταγωνιστή τον Χόλε. Ακόμα, αυτή η ιστορία δεν έχει ως κεντρικό θέμα το να βρεθεί ο/η ένοχος/η κάποιου φόνου ή άλλου εγκλήματος. Υπάρχει αρκετό μυστήριο στο παρελθόν των δύο αδερφών, και ο συγγραφέας επικεντρώνεται σε αυτό. Προσωπικά, θα το χαρακτήριζα περισσότερο κοινωνικό μυστηρίου παρά crime, παρόλο που ο όρος είναι πιο ευρύς στα αγγλικά από το ελληνικό “αστυνομικό”.

Στις πρώτες 300 περίπου σελίδες, ο συγγραφέας εμβαθύνει στους χαρακτήρες του και τους ψυχογραφεί με λεπτομέρειες ενώ αργά και σταθερά μαθαίνουμε κομμάτια του παρελθόντος. Μέχρι εκεί το βιβλίο μου άρεσε πραγματικά πάρα πολύ. Οι πρώτες 250 σελίδες έφυγαν σε μια μέρα. Από κει και πέρα όμως άρχισε η πτώση διότι ακολουθούν άλλες 300 απίστευτα αργές σελίδες που με έκαναν να νιώσω ότι ο συγγραφέας απλά προσπαθούσε να γεμίσει σελίδες. Σίγουρα έπρεπε να δείξει γιατί κάποιοι χαρακτήρες λειτουργούσαν έτσι ή αλλιώς, αλλά πολλές απο αυτές τις πληροφορίες θα μπορούσαν να έχουν χωρέσει μέσα στις προηγούμενες σελίδες ή να σωθούν σε πολύ λιγότερες.

Το πιο απογοητευτικό είναι ότι, ενώ η ιστορία είχε όλα τα προσόντα να γίνει κάτι πολύ ενδιαφέρον, τελικά κατέληξε σε ένα Φωσκολικό δράμα. Από ένα σημείο κι έπειτα είναι απλά αδύνατο να πιστέψει κανείς ότι θα μπορούσαν να συμβούν τα όσα περιγράφει ο συγγραφέας χωρίς σχεδόν καθόλου επιπτώσεις, ακόμα κι αν η αστυνομία της Νορβηγίας είναι χειρότερη και από αυτή της Ελλάδας.

Απ’ότι φαίνεται λοιπόν, ο Nesbo δεν είναι για μένα. Ωστόσο, δε μετάνιωσα που του έδωσα δεύτερη ευκαιρία.