Λίγη Ζωή (A little life)

Συγγραφέας: Hanya Yanagihara
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Κατηγορίες: contemporary
Βαθμολογία: ???

Ο Τζούντ, ο Γουίλεμ, ο Τζέι Μπι και ο Μάλκομ είναι τέσσερις φίλοι και συμφοιτητές που αποφασίζουν να μετακομίσουν στη Νέα Υόρκη και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. Στο πέρασμα των δεκαετιών η φιλία τους περνάει από διάφορες φάσεις. Οι δυσκολίες τους φέρνουν εξίσου κοντά με τις επιτυχίες, όμως το σκοτεινό, γεμάτο τρόμο παρελθόν του Τζούντ δε σταματά να τον στοιχειώνει, μετατρέποντάς τον σε μια συνεχή πρόκληση.

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από τότε που τελείωσα το βιβλίο και ακόμα δεν ξέρω πως νιώθω για αυτό. Θα προσπαθήσω να πάρω τα πράγματα από την αρχή.

Διαβάζοντας τις 40 πρώτες σελίδες αναρωτιώμουν γιατί να με ενδιαφέρει αυτό το βιβλίο. Να σημειώσω εδώ ότι δε διάβασα ποτέ το οπισθόφυλλο. Το αγόρασα μόνο επειδή ο Πυθαγόρας λέει συχνά ότι είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχει διαβάσει. Κι αν δεν ήταν αυτός να επιμένει να διαβάσω λίγο ακόμα, θα το είχα παρατήσει εκεί. Τελικά χαίρομαι που το συνέχισα. Νομίζω. Κάπου στις 100 σελίδες άρχισα να το βρίσκω ενδιαφέρον. Τις επόμενες μέρες διάβαζα όλο και περισσότερο και άφηνα το βιβλίο με δυσκολία, όταν έπρεπε να κάνω κάτι άλλο. Κι έπειτα, στις τελευταίες 100 – 130 σελίδες τα πράγματα ηρέμησαν και πάλι.

Η κορύφωση του βιβλίου είναι κάπου στη μέση της ιστορίας, με δύο γεγονότα αρκετά κοντά το ένα στο άλλο, κατά τη διάρκεια των οποίων νιώθεις ότι η συγγραφέας σε έχει βάλει κάτω και σε χτυπάει αλύπητα.

Η Yanagihara είναι νομίζω η συγγραφέας που έχω βρίσει περισσότερο, μέχρι τώρα. Όχι όμως επειδή δεν έχει κάνει κάτι καλά, αλλά αντιθέτως επειδή το έχει κάνει πολύ καλά. Σε κάνει να ενδιαφερθείς για ένα χαρακτήρα και μετά τον περνάει από τις δέκα κολάσεις. Ειλικρινά, έχει βγάλει όλα τα απωθημένα της πάνω στον Τζούντ.

Οι χαρακτήρες, λοιπόν, του βιβλίου είναι καλογραμμένοι και προσιτοί στον αναγνώστη. Καθώς συμπάσχουμε με τους χαρακτήρες, βλέπουμε σε αυτούς τα λάθη και τα ελαττώματά μας, τους φόβους και τις αδυναμίες μας. Δε θα κάνουν αυτό που πρέπει ώστε να γίνουν ήρωες, όσο κι αν τους ικετεύουμε. Δεν είναι εδώ για να μας εξιλεώσουν από τα λάθη μας. Θα κάνουν λάθη, όπως κι εμείς. Ίσως γι’αυτό κάποιοι να το έχουν μισήσει τόσο πολύ αυτό το βιβλίο• Είναι πολύ ειλικρινές.

Προσωπικά, δεν ανήκω ούτε σε αυτούς που το λάτρεψαν, ούτε σε αυτούς που το μίσησαν. Ίσως δε μπορώ να αποδεχτώ ότι μου άρεσε εξαιτίας των θεμάτων που διαπραγματεύεται. Πάντως σίγουρα δε με άφησε αδιάφορη. Αν θα το συνιστούσα σε άλλους; Σίγουρα όχι σε αγαπημένα μου πρόσωπα. Θα προτιμούσα να τους προφυλάξω από την αγριότητα και τη σκληρότητα αυτού του βιβλίου. Είναι όμως ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, γι’αυτό δε χωρά αμφιβολία. Μόνο και μόνο για το γεγονός ότι έχει καταφέρει τόσο επιτυχημένα να βάλει εγκιβωτισμένες αφηγήσεις μέσα σε ένα τόσο μεγάλο βιβλίο χωρίς να μπερδεύει τον αναγνώστη, της αξίζουν συγχαρητήρια.