Ιρέν

Συγγραφέας: Pierre Lemaitre
Εκδόσεις: Μίνωας
Κατηγορίες: crime
Βαθμολογία: 7/10

Δύο νεαρές γυναίκες βρίσκονται βίαια δολοφονημένες και τεμαχισμένες σε διαμέρισμα του Παρισιού. Σύντομα αποκαλύπτεται ότι υπάρχουν κι άλλα πτώματα δολοφονημένα με τον ίδιο τρόπο και σε όλους τους τόπους των εγκλημάτων υπάρχει ένα δαχτυλικό αποτύπωμα. Ο ντετέκτιβ Καμίγ Βεροβέν βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν κατά συρροή δολοφόνο ο οποίος αρέσκεται να στήνει τις σκηνές των εγκλημάτων αριστοτεχνικά. Από πού παίρνει όμως την έμπνευσή του;

Αν αντέχετε τα βίαια εγκλήματα, αυτό το βιβλίο θα σας ανταμείψει με ένα απ’ τα πιο έξυπνα plot twists της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Η αλήθεια είναι ότι εγω δεν είμαι απ’αυτούς που διαβάζουν crime fiction για τους βίαιους φόνους και τις έντονες σκηνές δράσης. Προτιμώ τους πανέξυπνος δολοφόνους που θα άφηναν μια σκηνή εγκληματος πεντακάθαρη. Επίσης προτιμώ τα κοινωνικοπολιτικά αστυνομικά (polar), που παίρνανε ένα μήνυμα, γιατί τα splatter με αφήνουν αδιάφορη.

Παρ’όλα αυτά, η πρώτη μου επαφή με detective crime, γαλλική λογοτεχνία δεν πήγε και άσχημα. Ένιωσα αμέσως οικία με τον τρόπο γραφής του συγγραφέα και το γεγονός ότι η ιστορία δε βαλτώνει, παρά τις 500 σελίδες της, συντέλεσε στο να το διαβάσω ευχάριστα. Μάλιστα τις 70 τελευταίες σελίδες τις διάβασα στη δουλειά γιατί απλά έπρεπε να μάθω τι θα γινόταν. Τι το ‘θελα…

Ο Καμίγ μου φάνηκε πολύ συμπαθής. Η πρώτη έκπληξη έρχεται με αυτόν, αφού πρόκειται για έναν άντρα με ανάστημα μόλις 1,45, που καταφέρνει όμως να είναι ένας από τους καλύτερους αστυνόμους της Γαλλικής αστυνομίας. Είναι μεθοδικός στη δουλειά του και βάζει τα δυνατά του να εξισορροπήσει την επαγγελματική και προσωπική του ζωή, αν και, σύμφωνα με τη γυναίκα του, δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά. Τα πάει, πάντως, καλύτερα από τους περισσότερους. Τι να κάνουμε, δε μπορούν να είναι όλοι Άντερς Οικονομίδης. Το σίγουρο είναι ότι στο επόμενο βιβλίο θα τον βρούμε εντελώς αλλαγμένο και μπορώ να πω πως δεν ανυπομονώ καθόλου για αυτή την αλλαγή.

Όσον αφορά το κίνητρο του δολοφόνου, μου άρεσε η ιδέα, αλλά δεν ήταν αρκετή για να γλιτώσει το βιβλίο από τις κοινοτυπίες. Αυτό που με συγκλόνισε πραγματικά ήταν το τέλος. Ήμουν σχεδόν απόλυτα πεπεισμένη για το πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα, αλλά ο συγγραφέας είχε άλλη άποψη. Μένει να διαβάσω το επόμενο βιβλίο για να καταλάβω αν αυτή η επιλογή έγινε γιατί ο συγγραφέας θέλει να οδηγήσει τα πράγματα κάπου ή απλά για το θεαθήναι.

Τέλος, το καλύτερο plot twist δεν αφορά το ποιός είναι ο δολοφόνος, το οποίο είναι απ’τις κοινοτυπίες που ανέφερα προηγουμένως, αλλά κάτι άλλο το οποίο προφανώς και δε θα σας αποκαλύψω. Είναι κάτι που δεν έχω ξαναδιαβάσει σε αστυνομικό μυθιστόρημα και έφερε πραγματικά τα πάνω κάτω στην ιστορία χωρίς να είναι τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά. Πολύ έξυπνο!

Spoiler section

Τι βάζετε βρε άνθρωποι στον τίτλο το όνομα της γυναίκας του και μας προϊδεάζετε για το τι θα ακολουθήσει. Τόσο δύσκολο ήταν να χρησιμοποιήσετε τον αρχικό τίτλο; Αυτά τα πράγματα δε μπαίνουν ούτε στον τίτλο ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΛΗΨΗ, που ευτυχώς τη διάβασα αφού τελείωσα το βιβλίο.