Συγγραφέας: Μηνάς Τσαμπάνης
Εκδόσεις: Ανάτυπο
Κατηγορίες: young adult, scifi
Βαθμολογία: 1/10
Η δεκαεξάχρονη Χίλαρι Κεην μετακομίζει στη Νέα Ελλάδα για να φοιτήσει στο ιδιωτικό κολέγιο της θείας της, σε μια προσπάθεια να ξαναφτιάξει τη ζωή της μετά τα τραγικά γεγονότα που τη σημάδεψαν για πάντα και της στέρησαν τους γονείς της. Εκεί γνωρίζεται με τις δίδυμες, Πατρίτσια και Ιζαμπέλ Ο’ Μπράιαν και τον ξάδερφό τους, τον Χικς.
Στους δρόμους της Νέας Αθήνας εμφανίζεται ένας νεαρός, ντυμένος στα κόκκινα, ο οποίος φαίνεται αποφασισμένος να σταματήσει κάθε εγκληματία. Σύντομα όμως θα πρέπει να αντιμετωπίσει κάτι πολύ ισχυρότερο από λίστες και βιαστές.
Παρ’ ότι ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο με μεγάλο ενθουσιασμό, δυστυχώς γρήγορα κατάλαβα ότι δεν ανταπεξέρχεται στις προσδοκίες μου με αποτέλεσμα να μην το τελειώσω καν.
Ο τρόπος γραφής και η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, τόσο στους διαλόγους όσο και στην αφήγηση, στερούνται κάθε λογοτεχνικότητας. Ιδιαίτερα στις πρώτες 100 περίπου σελίδες το βιβλίο είναι σχεδόν αδύνατο να διαβαστεί. Είναι εμφανές επίσης ότι δεν έχει γίνει επιμέλεια. Τα αποσιωπητικά χρησιμοποιούνται αφειδώς, τα κεφαλαία χρησιμοποιούνται συνεχώς για να καταλάβουμε ότι κάποιος χαρακτήρας φωνάζει και οι αλλαγές σκηνών δεν έχουν κανένα διαχωρισμό η μία απ’την άλλη με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να χάνεται.
Κι ενώ το λεξιλόγιο τόσο των χαρακτήρων όσο και της αφήγησης είναι κατά βάση αργκό, σε σημείο που αντί για ρεαλιστικό και ευχάριστο γίνεται αφόρητο, υπάρχουν σημεία εν μέσω μαχών και έντονων σκηνών που χρησιμοποιείται ιατρική ορολογία χωρίς να υπάρχει λόγος.
Οι χαρακτήρες, δεν είναι καθόλου ρεαλιστικοί. Οι περισσότεροι μιλάνε με τρόπο ξένο από αυτό που θα περίμενε κανείς βάση της ηλικίας και της παιδείας του καθενός. Απογοητευτηκό ήταν επίσης το γεγονός ότι ενώ το story είναι εμπνευσμένο από την Ιαπωνική κουλτούρα και τα anime, οι βασικοί χαρακτήρες είναι όλοι Βρετανοί. Και παρ’όλα αυτά μιλάνε με Ελληνική αργκό και φράσεις, και μάλιστα περασμένων δεκαετιών, ενώ βρισκόμαστε στο 2031.
Όσο για την ιστορία καθ’αυτή, έχει μια βάση με έντονα στοιχεία και επιρροές anime, που όμως χάνεται αφού επί εκατό περίπου σελίδες βλέπουμε απλά τους χαρακτήρες να τσακώνονται σαν κατίνες, για να μιλήσω στη γλώσσα του βιβλίου, και να αναλώνεται σε ανούσια γεγονότα.
Bookreviewsgr 